Door Eduard
De start van het tweede blok van de minor begon deze week. Na drie weken bezig te zijn geweest met het opzetten van STREEP is het tijd om ons te verdiepen in social media. Every Company is a Media Company (EC=MC), daar gaat dit blok over. Kortweg: wij gaan onderzoeken en leren welke effecten social media kan hebben op je bedrijf en hoe je dit (effectief) kan inzetten. Een onderdeel wat telkens terug kwam was ‘visual storytelling'.
Uiteraard vind ik dit zelf een zeer interessant aspect. Ik ben een visuele denker (niet bij toeval dat ik film creator ben) en moet bekennen dat ik visuele content ook aantrekkelijker vind dan tekst. Als ik naar mezelf kijk, geniet ik vooral van content op Instagram. En de nog redelijk nieuwe Instagram Story met livestream feature vind ik ook om van te smullen. Twitter? Laat maar. Te veel tekst. Of te weinig? 140 tekens is niet echt een manier om een mooi verhaal te vertellen. Beelden zijn vanzelfsprekend, mits ze een emotie raken van de kijker. En dan kom ik eigenlijk aan op het volgende punt: het bereiken van de kijker.
Er gaat ongelofelijk veel rotzooi rond in de online wereld. Van memes tot hondenfilmpjes en van statusupdate tot fictieve evenementen. Dat is eigenlijk de reden waarom wij STREEP zijn begonnen: omdat wij content willen publiceren die betekenis heeft en een dieper verhaal vertelt. Echte verhalen vertellen. Maar ondanks dat wij dit zien als “rotzooi”, kunnen wij er ook heel veel van leren. We kunnen niet echt stellen dat deze beelden een interessant verhaal vertellen. Gelukkig duren de filmpjes niet al te lang, want zoals we allemaal weten hebben wij, de internetgeneratie, een enorm korte concentratieboog.
Oppervlakkig? Jazeker. Maar waarom moeten we er vaak om lachen? Omdat de beelden herkenbaar zijn. Waarom doet de meme ‘grumpy cat’ het zo goed? Omdat wij als mens de gezichtsuitdrukking weten te plaatsen bij een gevoel. En daar is waar het visuele aspect goed voor is: zeer snel een gevoel aan iemand geven. Daar waar een hele alinea besteed wordt aan de omschrijving van ‘grumpy cat’, zien wij de kat daadwerkelijk. Lachen gebeurt dan een seconde later.
Het klinkt al aardig alsof we doorhebben waarom visuele beelden werken. Zelfs voor oppervlakkige verhalen (of soms geen eens een verhaal). Toch wil STREEP dit doortrekken naar mooie, diepgaande verhalen. Maar hoe doen we dit? Voor nu kunnen we er eigenlijk weinig over zeggen. Heel simpel gezegd zou ik verwachten dat we waardevolle content moeten publiceren in een aantrekkelijke en een voor de kijker identificeerbare verpakking.
Maar dit blok zou ons een definitief en dieper antwoord kunnen geven. Deze week begon STREEP met het analyseren van instagram posts, verbonden door één hashtag. Dit is het begin van een groter onderzoek naar de effecten van visual storytelling op social media. Tevens ook hoe bedrijven daar op inspelen. Hopelijk kunnen we antwoord geven waar veel kansen liggen. Misschien is het resultaat juist iets waar we nooit aan gedacht hadden.
Voor nu laten we dit onderzoek even bezinken. Maar hopelijk blijft de achterkamer in ons brein aan het werk en komen wij na dit weekend met een frisse, vernieuwende blik weer bij elkaar.
Reactie schrijven